- ابن جمالی(اِ نُ جَ)
ابوبکر. کتابی در تاریخ طبیعی طبی از او در کتاب خانه پاریس موجود است موسوم به خواص الاشیاء یا فرحنامۀ جمالی. (لکلرک)
معنی ابن جمالی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ نُ جَ عَ)
لغت نامه دهخدا
چند تن از دانشمندان عرب از یک خاندان بدین نام معروفند: 1- بدرالدین ابوعبدالله محمد بن ابراهیم کنانی فقیه (639-733 ه. ق.). او مدتی قاضی القضاه بیت المقدس و چندی قاضی القضاه قاهره و وقتی قاضی القضاه دمشق بوده است. مهمترین کتب او تحریرالاحکام است. 2- ابوعمر عبدالعزیز عزالدین فرزند ابن جماعۀ مذکور (649 -767 ه. ق.). او نیز مانند پدر قاضی مصر یا شام بوده است. 3- ابراهیم بن عبدالرحیم نوادۀ بدرالدین مذکور 725-790 ه. ق.). او در سال 773قاضی مصر و مدرس صالحیه بوده و در سنۀ 774 به بیت المقدس رفته و باز در 781 قاضی مصر و در 785 بقضای دمشق منصوب گردیده است. 4- ابوعبدالله محمد بن ابی بکر نوادۀ عزالدین طبیب. او در قاهره طبیب و مدرس فلسفه بود و بدانجا بمرض وبا درگذشت. شرحی بر منظومۀ موسوم به بدءالأمالی نوشته است 759-819 ه. ق.). و از این دوده است عمادبن جماعه که بسعایت او شهید اول محمد بن مکی در حظیرهالقدس به سال 786 مقتول و مصلوب شد
(حَ سَ جَ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان جم بخش کنگاور شهرستان بوشهر در 15هزارگزی خاور کنگاور به جم. جلگه ومعتدل است. 139 تن سکنۀ شیعۀ فارسی زبان دارد. آب آن از قنات و محصول آن غلات و خرما و شغل اهالی زراعت و گلیم بافی است.. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7)
(اِ نُ مَمْ ما)
لغت نامه دهخدا
قاضی ابوالمکارم اسعد بن خطیر ابی سعید مهذّب. کاتب و شاعر. ناظر دواوین مصر بود و او را مصنفات بسیار است. از جمله قوانین الدواوین و آن در مصر به طبع رسیده و دیگر فاشوش فی احکام قراقوش و کتاب کلیله و دمنه و سیرت سلطان صلاح الدین را بنظم کرده است. وفات او در حلب به سال 606 هجری قمری بوده است
(اِ نُ لِ)
لغت نامه دهخدا
جمال الدین ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالله بن مالک طائی جیانی اندلسی. در حدود سال 600 ه. ق. در جیان متولد شد و در 12 شعبان 672 به دمشق درگذشت. او از نحویین معروف عرب است که در شهرت با سیبویه برابری میکند. علم نحو را ابتدا در اندلس آموخته و پس از آن در مشرق کامل کرد. وی شاگرد ابن حاجب و شلوبین و ابوالبقا و دیگران بود و در حلب شروع بتدریس نحو کرد و در مسجد عادلیه امامت یافت، پس از آن در حماه و دمشق تدریس کرد ودر این شهر بدرود زندگی گفت. ابن مالک کتب بسیاری بنظم و نثر دارد، از همه معروفتر کتاب ألفیّه است در هزار بیت رجز و این خلاصه ای از منظومۀ مفصل دیگر اوست موسوم به الکافیهالشافیه در 2000 تا 2757 بیت. شرح و حواشی و تلخیصات الفیّه بسیار است، از آن جمله است شرح پسر او بدرالدین و شرح ابن عقیل و جلال الدین سیوطی. و دو ساسی مستشرق فرانسوی آنرا به زبان فرانسه شرح و منتشر کرده است. دیگر از تألیفات او بنظم، لامیات الافعال است در 114 بیت در علم صرف و تحفهالمودودفی المقصور و الممدود در 162 بیت و آن با شرح مختصری از تاریخ حیات او در قاهره به طبع رسیده. کتاب الاعلام فی مثلث الکلام و آن نیز رجز است (چاپ قاهره). و الاعتداد فی الفرق بین الزای و الضاد در 62 بیت. منظومه در 49 بیت متضمن افعال ثلاثی معتل (و آن با المزهر در یک مجلد به طبع رسیده). و از تصنیفات نثر او عمدهالحافظ و عده اللافظ با شرح آن ایجازالتعریف فی علم التصریف. کتاب العروض. شواهد التوضیح و التصحیح لمشکلات الجامع الصحیح. کتاب الألفاظالمختلفه در مترادفات
(اِ نُ)
لغت نامه دهخدا
علی بن عبدالرحمن. محدث است. محدثان در فرهنگ اسلامی به عنوان حافظان میراث نبوی شناخته می شوند. آن ها با تلاش خستگی ناپذیر، هزاران حدیث را به صورت شفاهی یا مکتوب گردآوری و ثبت کردند. یکی از افتخارات تمدن اسلامی، وجود محدثانی است که در بررسی اسناد و راویان، به دقتی علمی دست یافتند که در هیچ تمدن دیگری یافت نمی شود. به واسطه محدثان، تاریخ شفاهی اسلام تبدیل به مجموعه ای دقیق و قابل اتکا شد.
